Opis

[PL] Joanna Imielska: Prace, które zaprezentowałam na wystawie "Kartki z pamiętnika" przynależą do obszernego tematu "Archeologia z mojej szuflady", zanurzonego w moim "Czasopisaniu", w którym przeplatają się wątki czasu obiektywnego i mojego indywidualnego czasu, mojej jednostkowej pamięci, oswojonej przestrzeni. Samo słowo archeologia kojarzy mi się z odkopywaniem, odszukiwaniem, docieraniem do tego, co dawno porzucone, zapomniane, opuszczone. Czasami przypominamy sobie o przedmiotach, czasami znajdujemy je przez przypadek, czasami zostają nam podrzucone, choć wcale tego nie chcemy. Dawne listy, zdjęcia, dokumenty, stare meble, ubrania, drobiazgi ważne i nieważne zamieszkują zakamarki domów, szaf, półek, szuflad, leżą cicho, ukryte dla naszych oczu, nieobecne w naszej pamięci, oczekują na ten właściwy czas, aby się ujawnić. Przedmioty po latach nabierają szczególnej wartości. Nawet w najprostszych i z pozoru nic nie znaczących ukryte jest jakieś zadziwiające piękno, okruchy życia, jakaś cząstka osoby, która je wykonała lub używała, zapach nie należący do tu i teraz, kolor zżółkniętej kartki, patyna, rdza… Kolejna odsłona mojego "Czasu" zawarta jest w słowach Zbigniewa Herberta: „przedmioty trwają niezmiennie ze względów wychowawczych, by wciąż przypominać nam naszą niestałość”. Podążam za słowami Wisławy Szymborskiej, że przedmioty żyją dłużej niż ludzie: „Korona przeczekała głowę / Przegrała dłoń do rękawicy / Zwyciężył prawy but nad nogą / Mój wyścig z suknią nadal trwa”. Pragnę wydobyć z chaosu rzeczy odnalezionych – te najważniejsze dla mnie, poznać ich historię, ale również nadać im nowe znaczenia, pomóc im "przejść" od czasu przeszłego poprzez teraźniejszy do przyszłego, za ich pomocą stworzyć moje własne opowiadanie o ważnych dla mnie ludziach i miejscach. [CS] Dáša Lasotová (JOANNĚ IMIELSKÉ k těšínské výstavě 2019 „LISTY Z PAMÁTNÍKU”): Joanna Imielska je profesně profesorkou na Univerzitě umění v Poznani, vede ateliér kresby, působí jako kurátorka, jako umělkyně realizovala řadu výstav v Polsku, v České republice, v Evropě a ve Spojených státech amerických. Mezi významná témata, jimiž se ve své tvorbě zabývá, patří úvahy o časech a místech. Čas tematizuje jak v rovině osobní, tak i v kontextech širších, dotýkajících se roviny meditační, cyklické, archetypální. Také přístup k místům má svůj základ v konkrétním prožitku od vlastní zahrady k zahradám v Číně, v dotýkaných horách a řekách, navštívených městech a zemích. Ve výstavě „Listy z památníku” před nám Joanna Imielska otevírá svůj soukromý archiv, který, jak lze tušit, obsahuje dávné dopisy, deníky, poznámky, rukopisy různých, nám zcela neznámých lidí. Nepředkládá je k běžnému čtení, jak bychom od archivu očekávali. Ukazuje fragmenty - písmo, slova nebo jen slabiky, někdy ani ty ne, když záznam svůj obsah ukrývá do spirál a ulit. Joanna Imielska při zpracovávání starých písemností používá technik koláže, proláže, vrstváže, technik precizně definovaných Jiřím Kolářem v jeho dílech a v knize Slovník metod - Okřídlený osel. Autorka zpracovává papíry různého stupně zažloutlosti, rozdílných kvalit, listy různě linkované i dokumenty psané na papírech bez linek. Rukopisy formuje do kompozic plošných, ale i vrstvených až do úrovně drobného nízkého reliéfu. Proplétá spolu proužky textů psaných různými psacími prostředky - perem, tužkami, proužky, které jistým způsobem evokují proces skartace a následné deskartace. Redefinování, jemuž Joanna Imielska znovuobjevené popsané papíry podrobuje a jejichž textovou informaci přesouvá k objektu, desémantizuje původní obsahy a konstruuje nové čtení. Pro ni samotnou může tento proces archeologického počínání si, znovuodkrývání již zapomenutého, nejen otevírat dveře do zákoutí již dávno nenavštívených, ale také objevovat nové i hlubší významy situací a souvislosti, které doteky věcí a rukou psaných slov evokují. My, "čtenáři" této výstavy, můžeme být přivedeni k průzkumům vlastní paměti a mysli, jež budou reagovat novým porozuměním dřívějšímu.