Opis

[PL] Katarzyna Jankowiak („Droga, czyli poszukiwanie“, 1999): Plener w kamieniołomach Strzegomia zaowocował długim cyklem pięknych rysunków i obrazów malowanych w latach 1994–1996. Chociaż ich źródłem jest znowu pejzaż – autorka gwałtownie zmienia punkt widzenia, zawęża go, koncentruje. W efekcie na obrazach widzimy już nie „wszystko“ (jak w „Czterech porach roku“) lecz „coś“. Wiodącym tematem tych prac jest starannie wybrany, drobny element rzeczywistości, z pozoru potoczny i banalny – kamień. Oglądany uważnie staje się uniwersalny, zawiera całość, świat. W obrazach Joanny Imielskiej kamień potoczny stanowi zwykle dominantę kompozycji. Ukazana jest tutaj jego „powierzchowność“, chropawa lub gładka, chłodna, nieprzenikalna, jego ciężar, twardość. Cień i tło „głównego bohatera“ tych przedstawień ukazują nam jednak całe jego wnętrze, bogate, skomplikowane i niejednorodne. Oczom widza ujawnia się uniwersum: cieniutką i precyzyjną kreską wyrysowane twarde i kanciaste kryształki kwarcu, miękkie i delikatne cząstki organiczne, fragmenty roślin, krople wody, ryby, ptaki. Za pośrednictwem znaków pojawiają się tu także siły nadprzyrodzone: wszechobecne oko Boga, spirala – symbol nieskończoności, płodności i ducha, a także łódź – znak przeznaczenia, symbol Ziemi, Słońca, Księżyca. Tak oto Joanna Imielska każe nam w części dojrzeć całość, niepozorny kamień staje się odbiciem wszechświata. [EN] Katarzyna Jankowiak (”The Road, or Quest“, 1999): The plein air in the Strzegom quarries brought forth a long series of beautiful drawings and paintings produced between 1994 and 1996. Although they originate from landscape again, the author rapidly changes the point of view, narrowing and focusing her vision. As a result the paintings no longer show ”everything“, but ”something“. Their leading topic is a carefully chosen, small element of reality, seemingly common and banal – the stone. Watched carefully, it becomes universal, containing the whole, the world. In Joanna Imielska’s paintings a brook stone is usually the dominant element of the composition. She shows its ”appearance“, rough or smooth, cool and impenetrable, its weight, and its hardness. However, the ”protagonist’s“ shadow and background reveal its whole inside – rich, complex, heterogeneous. The viewer can see the universe: little hard and angular quartz crystals drawn in a fine and precise line, soft and delicate organic particles, fragmentsof plants, drops of water, fishes, and birds. Through signs, supernatural forces appear as well: the omnipresent eye of God, the spiral – a symbol of infinity, fertility, and spirit, the boat – a sign of destiny, a symbol of the Earth, Sun and Moon. Thus Joanna Imielska makes us see the whole in the part as the inconspicuous becomes a reflection of the universe.