Opis

[PL] Ewa Urbańska (1999): W „Liniach“ podział kompozycji na fragmenty miał charakter praktyczny, a jednak sugeruje głębokie zastanowienie nad konstrukcją obrazu. Drastyczne ograniczenie środków wyrazu do linii i podstawowych form kwadratu, koła i trójkąta oznacza oczyszczenie obrazu z elementów mimesis. Sprowadzenie elementów przedstawiających do formuł geometrycznych można odczytać jako obiektywizację, próbę dotarcia rysunkiem do ideału. Strukturę obrazów z trójkątami buduje z walorowego zróżnicowania tła i figury. Zarazem porządkuje i różnicuje płaszczyznę tła pokrywając ją siatką trójkącików. Estetyzuje powierzchnię i pogłębia efekt jej świetlistości używając srebrnego sztyftu. Główny motyw pozostawia stosunkowo jasny, wprowadza do wnętrza trójkąta dwa rodzaje linii błękitną, akcentującą podstawę i sieczne i osie figury i cienkie linie sił ułożone w koła, łuki i wiązki promieni. Wewnętrzna jasność kompozycji wyraża być może idee Veritas i Aeternitas. Trójkąt staje się symbolem poznania, zaś zaznaczone w nim błękitną linią kierunki oznaczają związki świata i kosmosu. Dla Imielskiej ważna stała się przestrzeń absolutna, matematyczna co pozwala szukać egzegezy cyklu w pitagorejskiej mierze i liczbie czy zagadnieniach eurytmii i harmonii. [EN] ”Lines“ – their division into fragments is practical and yet it suggests serious reflection on the construction of the painting. The radical reduction of means of expression to lines and the basic forms of the square, circle, and triangle means purifying the picture of mimetic elements. The reduction of representational motifs to geometric formilas may be interpreted as an attempt at objectivity, or as striving to attain the ideal in the drawing. The structure of paintings with triangles is based on qualitative difference between the background and the figure. At the same time Imielska orders and varies the background plane, covering it with a net of little triangles. She aestheticises the surface and enhances the effect of iuminosity by using a silver drawing stick. The main motif remains relatively clear – Imielska introduces two kinds of line inside the triangle: the blue line, emphasising the base, secants, and axes of the figure, and thin lines of force forming circles, arches, and bundles of rays. The interior clarity of composition may express the ideas of veritas and aeternitas. The triangle becomes a symbol of cognition, while the directions marked within it with blue line illustrate the relations between the world and cosmos. Absolute, mathematical space has become important for Joanna Imielska, which suggests that the exegesis of the cycle might be sought in the Pythagorean measure and number, or the Aristotelian and thomist problrm of eurythmy and harmony.