Opis

[PL] Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki, 2013: Prace z cyklu „Czas” są bardzo indywidualne i atrakcyjne artystycznie, są według mnie wielkim preludium do najbardziej pełnego i dojrzałego okresu w twórczości Joanny Imielskiej. W tych intrygujących realizacjach Joanna Imielska sumuje i wykorzystuje wszystkie swoje dotychczasowe doświadczenia. I także teraz, te pełne rozmachu prace konstruowane są według wypróbowanej zasady dwoistości, czyli łączenia przeciwstawnych elementów i materii: geometryzujących, logicznych oraz swobodnych i miękkich. Zmieniają się w sposób zasadniczy formaty tych prac. Są to teraz wielkie, ponad dwumetrowe realizacje, i ich skala a co za tym idzie, ich ekspresja staje się teraz następnym, mocnym i przemyślanym środkiem wyrazu. Powstają więc kompozycje skupiające w sobie cechy monumentalnych rysunków wypełnionych delikatną strukturą graficzną i obrazów budowanych przy pomocy wysmakowanej kolorystyki i wyrafinowanej, drobiazgowej materii. Oprócz swojej urody wizualnej, w której rozsmakowywać się możemy niejako „bezinteresownie”, dla czystej satysfakcji wzrokowej, prace te kojarzą nam się bardzo różnie: ze starymi encyklopedycznymi tablicami, ludowymi, dewocyjnymi drukami, z mandalami, z zielnikami, z brabanckimi koronkami, ze starą biżuterią, z rozetami średniowiecznych katedr a jednocześnie z mikroskopowymi zdjęciami ze świata biologii czy roślin. Ale te skojarzenia odbywają się nie tylko na poziomie wizualnym. Równie ważne są te inne, odbywające się w sferze szeroko pojętej intelektualnej refleksji. Różnorodność i głębię przekazu jej utworów kształtuje jeszcze jeden niebagatelny element: wspominany na wstępie Czas. Tworzywo to – bo takiej rangi nabiera Czas w realizacjach Imielskiej – artystka traktuje nader poważnie. Widzi go bardzo szeroko i wieloznacznie: w jego wymiarze fizycznym, filozoficznym a nawet historycznym. Odwołuje się również Joanna Imielska do jego wymiaru egzystencjalnego, biologicznego, przyrodniczego i symbolicznego, kiedy to Czas staje się wyznacznikiem wędrówek w przeszłość, w przyszłość, a także może być zapowiedzią ostatecznego finału.