Opis

[PL] Rafał Boettner-Łubowski, kurator wystawy („Obszary refleksji – pokazy indywidualne“, 2015): Wystawa zorganizowana w Biurze Wystaw Artystycznych i Usług Plastycznych w Pile, ma na celu zaprezentowanie prac czterech artystek: Joanny Imielskiej, Sonii Rammer, Magdaleny Kleszyńskiej oraz Uty Gor (Krystyny Uty Różańskiej-Gorgolewskiej). Prace wspomnianych autorek powstające, albo w bardziej tradycyjnych mediach, takich jak rysunek czy malarstwo, albo poddające wspomniane dyscypliny ciekawym współczesnym przewartościowaniom i próbom interdyscyplinarnego dialogu z innymi formami obecnych poszukiwań twórczych (instalacja, obiekt przestrzenny, zapis fotograficzny lub filmowy) – kreują dyskretne refleksje na tematy bliskie współczesnemu odbiorcy, a więc rozważania o upływie czasu i pojmowaniu czasu, o pamięci, o kwestiach rozmaitych kontekstów identyfikacji kulturowo-artystycznych tożsamości, czy o stanach ludzkiej „obecności“ i „nieobecności“ w świecie. Joanna Imielska jest autorką, zarówno prac z dziedziny niekonwencjonalnie podejmowanego rysunku, jak i realizacji malarskich. W swojej twórczości artystka ta bardzo silnie bazuje na symbolicznym i strukturalnym potencjale geometrii. Jej prace, na pierwszy rzut oka, mają dekoracyjny charakter, jednak, zarówno semantyczna siła symboliki form geometrycznych, takich jak: koło, kwadrat, labirynt, mandorla, itp., jak i niekonwencjonalne decyzje artystyczne, polegające na przykład na cytowaniu i wmontowywaniu w strukturę autorskich monochromatycznych kompozycji: zapisów EKG, planów struktur urbanistycznych, odręcznych notatek i rękopisów, czy układów unerwień liści – pozwalają doszukiwać się we wspomnianych dziełach ukrytych sensów i znaczeń. Dotyczą one: przemijania, cyklicznej natury czasu, jego uniwersalnego i jednostkowego pojmowania, czy też niejasności i wielowątkowości ludzkich egzystencji. Takie sugestie metaforyczne przekazują między innymi prace z serii: „Labirynty“, „24 godziny“, czy „Zapisane godziny“. Joanna Imielska jest także autorką zaskakujących, abstrakcyjnych, świetlistych kompozycji malarskich, w których również doszukać się można inspiracji do podejmowania rozmaitych rozważań, począwszy od kwestii metafizycznych i duchowych, a skończywszy na rozmyślaniach na temat samej istoty obrazu, jako takiego. (...) Wystawa „Obszary refleksji – pokazy indywidualne“ nie jest wystawą z tezą i taką być z pewnością nie miała, bowiem zbyt wiele tego rodzaju „programowych“ ekspozycji jest obecnie organizowanych, a warto nadmienić, że bardzo często są one niezwykle nużące i jednostronne w wymowie. Wystawa zaprezentowana odbiorcom w pilskim Biurze Wystaw Artystycznych jest raczej próbą konfrontacji rozmaitych postaw, które w dyskretny sposób mogą kreować pola refleksji, lecz nie narzucają tak naprawdę jakichkolwiek ideologicznych dogmatów, czy stereotypów odbioru. Każda z zaproszonych artystek pokazuje własne indywidualne poszukiwania twórcze, które wchodząc ze sobą w rozmaite interakcje – potrafią dodatkowo zaproponować nam kolejne strefy refleksji, które nie zaistniałyby, gdyby nie doszło do artystycznej konfrontacji, w takim, a nie innym składzie personalnym oraz w kontekście takich, a nie innych, intrygujących artefaktów współczesnej sztuki.