Opis

[PL] Rafał Boettner-Łubowski („Sztuka, natura, kultura, człowiek“, 2017): "Wystawa „Dwa Horyzonty” podejmuje bardzo ciekawy problem kuratorski, a zaproszeni do udziału w niej artyści, warto to podkreślić raz jeszcze, reprezentują, zarówno rozmaite media współczesnych sztuk wizualnych, jak i zróżnicowane poetyki i zainteresowania twórcze. Problematyka omawianego projektu sugerować może wiele przemyśleń na temat potencjalnych związków natury i kultury. W wielu przypadkach związki takie mogą być nieuchwytne przy powierzchownym oglądzie danego artystycznego zjawiska i objawiają swoją niekonwencjonalną obecność dopiero po bardziej wnikliwym zagłębieniu się w istotę danych wypowiedzi twórczych. Warto pamiętać także o tym, jak ważne wydają się dziś sytuacje „zapośredniczonych” kulturowo odniesień do świata natury oraz postawy artystyczne, w których sfera natury wydaje się wyraźnie „pomijana” jako dominujący obszar twórczych inspiracji. Najczęściej jednak związki natury i kultury są obecne w wielu poszukiwaniach współczesnych twórców, tyle tylko, że niekonieczne funkcjonować one muszą w tradycyjnej postaci i ujęciu. Na zakończenie można by jednak zasugerować, że nie warto chyba tworzyć dogmatycznych typologii rodzajów artystycznych związków kultury i natury w poszukiwaniach działających dziś artystów, bowiem zawsze pojawić się może w ich twórczości „coś”, co podważy skonstruowane przez nas, sztuczne teoretyczne wyjaśnienia i schematy. I w tym chyba tkwi też ogromna nadzieja na przyszłość: okazuje się bowiem, że sztuka, wbrew wszelkim pozorom, może nas ciągle jeszcze zaskakiwać swoimi potencjalnymi odkryciami i redefinicjami własnej istoty. (...) Na wystawie „Dwa Horyzonty” Joanna Imielska zaprezentowała kameralne rysunki o zaskakujących tytułach: „A jednak Ziemia posiada swoje odbicie we Wszechświecie”, „Mleczna Droga”, „Odkryto Nową Planetę”, czy „Nowe Planety Skela i Akip”. Wymienione tu prace traktować można jako imaginacyjne odniesienie się Autorki do „kosmicznych przestrzeni Uniwersum”, jako próby tworzenia „symulowanych, alternatywnych opowieści” o przestrzeniach człowiekowi bezpośrednio niedostępnych, a także jako poszerzanie granic świata „pozaziemskiej natury”. Rysunki te z jednej strony są na wskroś współczesne, choć aluzyjnie przypominają też tajemnicze wykresy z prastarych ksiąg czy „magicznych traktatów astronomicznych” i z całą pewnością ukazują nam nietypowy stosunek Artystki wobec natury i wybranych wątków fascynującego Ją dziedzictwa kulturowego“. Kuratorka wystawy – Joanna Imielska. [D] Rafał Boettner-Łubowski („Kunst, Natur, Kultur, Mensch“, 2017): Die Ausstellung "Zwei Horizonte" greift auch eine sehr interessante Frage des Ausstellungskurators auf, und die zur Beteiligung eingeladenen Künstler - was noch ein Mal betont werden muss - vertreten unterschiedliche Medien der heutigen visuellen Kunst und eine unterschiedliche Ästhetik sowie künstlerische Interessen. Die Problematik des besagten Projekts kann mehrere Überlegungen über mögliche Zusammenhänge von Natur und Kultur vermuten lassen. In vielen Fällen können solche Zusammenhänge bei oberflächlicher Betrachtung einer Kunsterscheinung nicht wahrnehmbar sein und sie zeigen ihre unkonventionelle Gegenwart erst nach aufmerksamer Vertiefung in den Kern des künstlerischen Ausdrucks. Man soll nicht vergessen, wie wichtig die "vermittelten" Bezugspunkte auf die Natur und die künstlerischen Einstellungen sind, wo die Naturzone als dominanter Bereich der künstlerischen Inspirationen eindeutig "übersprungen wird". Am häufigsten jedoch sind die Zusammenhänge von Natur und Kultur in vielfältiger Suche gegenwärtiger Künstler evident, nur müssen sie nicht unbedingt in traditioneller Gestalt und Auffassung funktionieren. Zum Schluss kann angedeutet werden, dass es sich nicht lohnt, dogmatische Typologien der künstlerischen Zusammenhänge von Kultur und Natur in den Werken heutiger Künstler zu erstellen, denn immer kann "etwas" passieren, was diese konstruierten, künstlichen, theoretischen Erklärungen und Schemata erschüttert. Und hier gibt es eine große Hoffnung für die Zukunft: Es zeigt sich nämlich, dass die Kunst, trotz allem, immer noch mit ihren Entdeckungen und neuen Definitionen des eigenen Kerns überraschen kann. [...] Joanna Imielska ist eine Schöpferin abstrakte Werke, bei denen die symbolische und strukturelle geometrische Ordnung eine riesige Rolle spielt. Manchmal kann man in ihren Werken auch Motive finden, die mit der Natur assoziiert werden können, z. B. eine Nachbildung der Blattadern bzw. Phänomenen, die kosmischen Konstellationen und Sternbildern ähneln. Imielska interessiert sich für das Phänomen der Zeit - linear, zyklisch, persönlich und innerlich - und das nicht wörtlich und abstrakt scheint ihre Arbeiten mit gewissen Funktionsrhythmen der Natur und der Existenz des Menschen zu verbinden. Ausstellungskurator – Joanna Imielska.