Opis

[PL] Joanna Imielska: W cyklu „Kamienie“ przechodzę drogę od pejzażu do jego symbolu. W tych pracach po raz pierwszy wprowadziłam podział rysunków na części – odpowiednio zestawione budują całość, do tej pory tę zasadę wykorzystuję. Salomea Hartwigh („Imielska w Strasbourgu“, 1999): Ich wiodący temat – kamienie, jest owocem pobytu na plenerze w kamieniołomach Strzegomia. Wybrane przez autorkę obiekty, pojedyncze głazy lub może nawet małe kamyki stanowią zwykle dominantę kompozycji. W ich cieniach i tle wydobyta została cała skomplikowana struktura kamienia: fragmenty roślin, skorupiaków, miękkie elementy organiczne i twarde kryształy kwarcu. Te rysunki ukazują całą złożoność świata, uświadamiają widzowi, że jest on bardziej tajemniczy i wielowarstwowy niż się wydaje. Poza elementem znaczenia, rysunki te mają jeszcze jedną, niebagatelną wartość: darują wiele doznań estetycznych. Precyzyjna kreska rysunku, delikatność zestawień barw, nagromadzenie motywów, znaków – wabi oko jak perski kobierzec. / FOT. SZYMON KAŁMUCZAK