Pamięć semantyczna

Pamięć semantyczna - Semantic Memory

Opis

[PL] Joanna Imielska: W pracach z cyklu Pamięć semantyczna koncentruję się na takich zagadnieniach jak archetypiczność, geologia, archeologia i ekologia, a samą pamięć rozpatruję w wielu aspektach, nie tylko jako umiejętność rejestrowania, przechowywania i odtwarzania informacji, wrażeń zmysłowych, skojarzeń czy symboli. Pamięć określa moją tożsamość, tworzy moją autobiografię. Tym razem wydobyłam z chaosu rzeczy odnalezionych listy bliskich mi osób, najstarsze są z lat 50-tych, nie wszystkie pisane są do mnie. Listy, które do pewnego momentu były nieobecne w mojej pamięci, po latach nabrały szczególnej wartości, ukryte jest w nich jakieś zadziwiające piękno, okruchy życia, cząstka osoby, która je napisała, zapach nienależący do tu i teraz, kolor zżółkniętej kartki... zawarte są w nich słowa różne, bliskie, obce, podejrzliwe, pełne miłości i samotności, są słowa, które cieszą i te, które bolą, intymne, informujące, zawiadamiające. Dzięki listom odtworzyłam wiele obrazów z przeszłości, ponownie nawiązałam metafizyczną relację z ich autorami, ale jednocześnie uświadomiłam sobie, że pamięć wcale nie posiada nieograniczonej pojemności i czasu przechowywania informacji, że przeciwstawnym pojęciem pamięci jest zapominanie. Te dwa słowa: pamiętam i zapominam – stanowią jednocześnie opozycję, uzupełnienie i całość. Zastanawiam się czy czytając listy naruszam przywatność ich autorów i adresatów? Dlatego moje działania zmierzają w kierunku zatarcia znaczenia słów, treści wyrażane poprzez słowa pozostawiam jedynie dla mojej pamięci, ale nawet pocięte fragmenty listów, z których powstają obiekty-kolaże pozostają związane z konkretnymi osobami, do których dany obiekt się odnosi. Fragmenty listów tworzą abstrakcyjny system znaków, słów, zdań, symboli i gestów. W pracach kluczową rolę odgrywają relacje między obrazem i tekstem, są bardzo silne i wielopłaszczyznowe. Zanim powstał język pisany królował obraz, to on wyrażał myśli i kształtował przekaz. To właśnie obraz leży u źródeł powstania pisma. Obraz i tekst są wyrazem partnerstwa w operowaniu przestrzenią i czasem, obraz lepiej wyraża przestrzeń i dominuje nad tekstem pod względem ilości przekazywanych informacji w jednym akcie percepcyjnym, tekst z kolei lepiej opisuje relacje czasowe, rzeczy konkretne i zależności przyczynowo-skutkowe. Eksponuję w pracach współzależność tekstu i obrazu, podkreślam wagę materii – listowego papieru posiadającego różną strukturę, grubość, kolor, różny stopień zniszczenia, nawet różny zapach, papier zapisany odręcznym pismem posiadającym indywidualny rys każdego z autorów. Na pozostawionych śladach odcisnęłam swój ślad – „tworzę teraźniejszość dla tych, którzy nadejdą po mnie. Każda teraźniejszość bowiem, czy obecna, czy przyszła, twierdzi francuski archeolog Laurent Olivier, «składa się zasadniczo z palimpsestu wszystkich trwań z przeszłości, które zostały zapisane w materii»”. (M. Sznajderman, „Pusty las”) / Fot. SZYMON KAŁMUCZAK, JOANNA IMIELSKA