[PL] Tadeusz Piersiak („Labirynty Znaków“, 2002): Obok tej twórczości trudno przejść obojętnie. Ale duże formaty obrazów poznanianki Joanny Imielskiej to nie jedyny powód. Autorka pokazała w Miejskiej Galerii Sztuki cykl „Znaki“. Wielkie płaszczyzny płócien, przed którymi staje odbiorca, stają się dla niego tajemniczymi labiryntami, w których wędruje spojrzenie. Obrazy składaję się ze zwielokrotnionych znaków. I to utrwalanych przez autorkę za pomocą jej tylko wiadomej techniki. Łączącej tłoczenie papieru – bo te obrazy powstają na papierze – z rysunkiem i nakładaniem barw karylem czy pastelem. „Znaki“ stają się samoistnymi kosmosami. Gęstymi od jednostkowych bytów, które ręką kreatora zostały poukładane obok siebie według przemyślanej konstrukcji. Tworami niezwykle pracochłonnymi i wymagającymi niezwykłej konsekwencji, samozaparcia a równocześnie wyobraźni zdolnej ten kosmos ogarnąć. Jak wyjaśnia Joanna Imielska ten rodzaj artystycznego myślenia zrodził się w niej podczas pleneru malarskiego w Gołuchowie. Jest tam renesansowy dwór obronny z kolekcją antycznych waz. Każda piękna, a jednocześnie wszystkie do siebie podobne w formie, jakby zmultiplikowane. I ta multiplikacja podstawowego znaku – amfory – trafiła na płótno. Później przyszły poszukiwania odpowiedniej dla znaku techniki.
Joanna Imielska urodziła się w 1962 roku w Bydgoszczy. W 1988 roku ukończyła studia w poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Izabeli Gustowskiej. Dwukrotnie była stypendystką Miinisterstwa Kultury i Sztuki. Od 1989 roku pracuje w macierzystej ASP, obecnie jako adiunkt. Od 1994 roku prowadzi pracownię rysunku na Wydziale Edukacji Artystycznej. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem, wystawia w kraju i za granicą.

„Gazeta Wyborcza“, Częstochowa, piątek 29 marca – czwartek 4 kwietnia 2002; tekst do wystawy: Joanna Imielska „Opowiadanie o czasie II“, Miejska Galeria Sztuki, Częstochowa, 21.03-21.04. 2002